Zapamiętała go jako tego ‚złego’, lecz dalej to na siłę ciągnęła nie wiedząc dlaczego. Ciągnęło ją do niego jak do mało kogo, pomimo, że ją skrzywdził nie traktowała go wrogo. Chociaż skazą został u niej w sercu naznaczony, każdy błąd został mu wybaczony. Bo serce, by tak zrobić dawało od dawna podpowiedzi i tylko on jej w głowie siedzi. Dziewczyny tak robią, naiwnie ufają, a jak przyjdzie co do czego to potem się w smutku pogrążają. Same brną w to, chociaż on to chodzące zło. Każdego dnia kolejna rana, każdego dnia nią się zabawia. Zamiast na powitanie buzi to dostaje w twarz za nic, nie mam wątpliwości, że ta dziewczyna nie zna końca granic. Ślepo w miłości brnie w tą sytuację, za siniakiem siniak, a powodem nawet nie to co trzeba na kolację. Zamiast się uwolnić, to przeżywa rozpacz, już nie jeden raz, postanowiła się rozstać. A rozum głupi, by być przy nim podpowiada, nic zmiany na lepsze nie zapowiada. Sam jego widok sprawia, że ona jest gotowa mu wybaczyć, nie widząc nawet, że kolejnego dnia prawdziwa tragedia może się zdarzyć.