Dawno, dawno temu, za górami, za lasami,
Siedziała Ania z dużymi piersiami.
Nie była to jakaś księżniczka,
Raczej zwykła wojowniczka.
Miała amantów wielu,
Lecz niewielu doszło do celu.
Każdy próbował serce jej zdobyć,
Lecz musieli Oni miecza dobyć.
Gdyż Ania strzegła swojej cnoty,
Pokazywała pazurki jak dzikie koty.

On traktował ją tak wyjątkowo,
Wyobrażał sobie różne sceny nałogowo.
Głowa opętana róznymi scenami,
Lecz go powstrzymywała swoimi pazurami.
Postanowił się wykazać cierpliwością,
Wkońcu to Ona była jego miłością.
Ciężko było mu wygrać ze swoimi pragnieniami,
Ale chciał Jej pokazać, że nie wiąże się Jej osoba tylko z tymi myślami.
Dla niej, by walczył z dużą ilością smoków.
Jak rycerz we mgle, nie bał się zmroków.

To jest dziewczyna z plaży, nie jeden o niej marzy. Nie brakuje jej nic do doskonałości, to jest źródło ponętności, tam gdzie powinny są krągłości. Doprowadza ciało i umysł do szału, przy niej nie jesteś w stanie „dojść” pomału. Rozkosz w nocnym uniesieniu, w chwilowym ciał połączeniu. Sobie oddanie bezgraniczne, rzeczy które się liczą w tej chwili są nieliczne. Wszystko na łonie natury, to widok piękny, a nie ponury. Liczyła się tylko ta chwila i jej rozkoszowanie, podążać w stronę rządzy było zadanie. Spełnienie najskrytszych marzeń, z tą dziewczyną która jest piękniejsza od wyobrażeń. Z tą dziewczyną z którą zdarzenia nigdy nie zostaną ulotnione, tak jest jak się spotkają dwie osoby spragnione.