Gdy życie smutne daje tylko westchnienia, nie możesz nic zrobić, by dogonić swoje marzenia. Wszystkie zapasy sił są już wyczerpane, czekasz, aż lepsze chwile będą Ci dane. Chciałbyś usiąść w ciszy na odludziu ukryty w swoim cieniu, dać się zaspokoić do syta pragnieniu. Już wiesz, że większość słów jest pustymi sloganami mówionymi po to, by chociaż przez chwilę było lepiej między nami. Każdy wie, że nie da się uleczyć serca krwawiącego, nic nas nie powstrzyma od przekręcania faktów na korzyść swojego.

Autor: Paweł Kołacz.

Tagi: cierpienie, fałszywi ludzie, nadzieja, podłość, pozory, wiersze rymowane, zawiść, życiowe błędy

Ten wpis opublikowano dnia środa, 2 Październik 2013 o godz. 07:50 w kategorii Wiersze, Wiersze smutne. Możesz śledzić komentarze tego wpisu przy pomocy kanału RSS 2.0. Możesz zostawić komentarz lub wysłać sygnał trackback ze swojego bloga.