Już tyle czasu z nami nie ma Cię.
Żyjemy, chodzimy, jest nam źle.
Pamiętam jeszcze jak się uśmiechałaś.
Chodziłaś, mówiłaś i ciężko chorowałaś.
Pamiętam Twych włosów gołębi kolor.
I oczy u których łzy w kącie stoją.
Pamiętam jak na mnie rano czekałaś.
I mocno sie ze mną zawsze witałaś.
Pamiętam i przestać już nie potrafię.
Nie schowam swych wspomnień w głebokiej szafie.
Zostaniesz z nami po kres życia.
Bo jesteś w pamięci na zawsze żywa.
Wiersz gościnny: Maciej Przybyś
Tak w oczy ciężko Ci wychodzi prawdę powiedzieć, wolisz w takim momencie cicho siedzieć. Za to za plecami Twoje usta się nie zamykają, wiecznie do powiedzenia coś mają. Cały czas przez to jakieś niedopowiedzenia powstają, Ci co są bez winy niech pierwsi kamieniem rzucają. Liczy się prawda, szczerość i zaufanie? To wytłumacz po co z Twojej strony takie na uczuciach granie?
Czasami coraz trudniej spojrzeć sobie w oczy, z dnia na dzień życie szybciej sie toczy. Wszystkich czułych gestów ubyło i przyjemności, za to coraz więcej widać do złych rzeczy skłonności. Piątki, świątki, większość wypruwa swe żyły, bo są na świecie pociechy które na świat same sie nie prosiły. W dzieciakach widać do nauki zapał, a oznak miłości tyle co kot napłakał. Czas przywrócić to co kiedyś było, bo wszystko umiera, naszych uczuć nie zrekompensuje zawartość portfela.
Skup się na tym, co jest teraz, co tak naprawdę się liczy.
Staraj się nie błądzić, byś nie pozostał z niczym.
Nie cofniesz się w przeszłość, to nie Efekt Motyla.
Dawaj z siebie wszystko, nawet jeśli ceną jest kryminał.
Licz na przyjaciół, bo samemu ciężko przeżyć.
Nie daj się zwariować w świecie hańby i nędzy.
Nigdy z problemami nie zostawaj sam.
Bo nasza psychika sypie się jak piach.
Powoli i ostrożnie do przodu wśród swoich.
Bo z prawdziwymi ludźmi możesz wszystko zrobić.
Najlepsze co nas spotyka, to garstka kumpli i wspomnienia.
Nie do przebicia między nami sieć porozumienia.
Non dimittam te, abiit, nie pozwolę byś odszedł.
To co wywalczyłem kiedyś będę szanował jak zdrowie.
Od ciebie oczekuję tego samego ziomek.
Kolejny tekst piszę, tak pielęgnuję swoje życie.
Szarości nadaję kolorów, kłamstwo usuwam jak wrogów.
Jesteś wart więcej niż ci się wydaje ziomuś.
Wiersz gościnny: Marcin Łukaszuk.
Fala rozstań nie interesuje mnie.
Jak miłość to na zawsze, nie kłóćmy się.
To co nie mają inne, masz tylko ty.
To nie tyłek ani cycki, ja i ty to my.
Piszę to dla ciebie, bo na to zasługujesz.
Oddam dla ciebie siebie, jesteś moim królem.
Jestem wniebowzięty, twoja piękna mina.
Chcę się spotykać z tobą na każdej drodze życia.
Bicie tętna wielkie, wciąż za tobą tęsknię.
Dwa cztery ha na dobę wciąż do ciebie biegnę.
Aby dać Ci swoje serce, tylko dla ciebie wierne.
Bez ciebie jestem jak czarodziej bez różdżki.
Dzięki tobie wypełniają się moje pustki.
Jesteś moim wytchnieniem, weną i Afrodytą.
Gdy jestem przygaszony ty jesteś moją iskrą.
Ref.Witamy noc, żegnamy dzień,
Wszystkie twe marzenia dziś spełnią się,
Magia naszych myśli teraz nas połączy,
Zostań, nie uciekaj, ja nie jestem obcy.
Tam gdzie nie istnieje miłość, nie istnieją ludzie.
Wyspa samotności do której jeszcze wrócę.
Ale nie dzisiaj, nie jutro, za jakiś czas.
Teraz jesteś ty, to najważniejsze co mam.
Społeczeństwo biegnące wciąż w chmury.
Ja wybrałem słońce, tam ludzie szanują ludzi.
Nigdy nie pójdę na skróty, to droga zatracenia.
Długi dystans przede mną, ale wiem, że czekasz.
Nie zmarnuję tego, co wciąż daje mi wena.
Przytrzymaj mnie za rękę, a zabiorę Cię do nieba.
Raj, śpiew ptaków i tylko my dwoje.
Zatańczymy taniec, który zapamiętasz dobrze.
Ref.Witamy noc, żegnamy dzień,
Wszystkie twe marzenia dziś spełnią się,
Magia naszych myśli teraz nas połączy,
Zostań, nie uciekaj, ja nie jestem obcy.
Wiersz gościnny: Marcin Łukaszuk.